Spaanse amandeltaart

Waarom eens niet een amandeltaart maken voor bij je koffie. Deze Spaanse amandeltaart heb ik leren kennen in Gallicië, op weg naar Santiago de Compostela, zeer lang geleden ondertussen. Deze taart bevat geen bloem, en is dus ook geschikt voor mensen met een glutenallergie. Voor mensen met een (amandelnoten)allergie is dit echter niet aan te raden.

Hoe maak je deze Spaanse amandeltaart?

Voor een taart heb je eigenlijk een taartbodem, bijvoorbeeld uit zanddeeg of bladerdeeg nodig. En zo kan je deze Spaanse amandeltaart ook maken. Maar je kan die net zo goed weglaten, zodat je enkel de cakevulling hebt, met de pure amandelsensatie. Dat is ook hoe deze Spaanse amandeltaart meestal gemaakt wordt.

De voorbereidingen

Begin met de boter in een klein pannetje op een laag vuur te smelten. Op een laag vuur, omdat we de boter enkel willen smelten. Ze mag zeker niet oververhitten of koken.

Dan voegen we er de poedersuiker en het pakje vanillesuiker aan toe. Je kan ook kristalsuiker gebruiken, maar poedersuiker heeft het voordeel dat het bijna onmiddellijk oplost in de boter. Weer wat tijd gewonnen dus.

Nu is het tijd om het wit en het geel van de eieren te scheiden. Het wit zetten we opzij om later op te kloppen. De eigelen mengen we dan mee onder het boter-suiker mengsel.

Nu mengen we in een mengkom de droge ingrediënten. Dit zijn het maïszetmeel, het amandelpoeder en een theelepel bakpoeder. 

Daarna voeg we er het botermengsel aan toe en mengen de deegbasis goed door elkaar. Dan volgt de brandy, die een extra smaak geeft aan deze Spaanse amandeltaart.

Nu is het tijd om het eiwit met de mixer op te kloppen tot het volledig stijf is. Daarna spartelen we dit voorzichtig onder het deeg. Zo ontstaat een luchtige deeg.

Tot slot mengen we het merendeel van de amandelschilfers onder het deeg. We houden echter nog een 50-tal gram opzij om later voor de afwerking te gebruiken.

Het bakken van een Spaanse amandeltaart

Nu we het deeg hebben voorbereid kunnen we aan het bakken beginnen denken. Daarvoor zetten we de oven aan en laten die voorverwarmen op 175°C. Ondertussen vetten we een taartvorm (28cm) in met boter.

Eens de vorm is ingevet kunnen we het deeg daarin overgieten. Zorg ervoor dat hij zich goed over de vorm verspreid. En nu is het tijd voor de resterende amandelschilfers. Die gaan we namelijk over de taart verdelen zodat we echte geroosterde amandelschijfjes als afwerking gaan hebben.

Nu mag de taart voor 40 tot 45 minuten in de oven op 175°C. Ondertussen kan je al wat opruimen en van een kopje koffie genieten. Haal de taart na een kleine drie kwartier uit de oven en controleer met een breinaald of een spies of hij binnenin volledig gaar is. Daarvoor prik je in het midden van de taart. Als er geen deeg meer aanhangt als je hem eruit haalt is de taart klaar.

Dan mag de taart afkoelen. En nu wordt het altijd een beetje tricky vind ik: de taart in goede orde uit de vorm halen. Daarvoor moet hij enerzijds goed afgekoeld zijn, omdat hij dan aan stevigheid wint. Als de taart nog te warm is riskeert hij in stukken uit elkaar te vallen. Anderzijds mag hij ook niet volledig afgekoeld zijn. Dan gaat de boter van het invetten namelijk opnieuw hard worden. En dan “plakt” de taart in de vorm vast.

Lauwwarm moet je de Spaanse amandeltaart dus uit de vorm halen. En voorzichtig. Maak eerst met een mes de taart rondom van de vorm los. Begin dan met een taartschep voorzichtig de bodem van de taart van de vorm los te maken. Eens die dan volledig is losgemaakt kan je de taart  op een schotel verplaatsen.

Over Spaanse amandeltaart

Voor een Spaanse taart hebben we natuurlijk ook een Spaanse naam: tarta de almendras. En zoals gezegd heb ik deze amandelcake leren kennen in Gallicië, tijdens een voettocht naar Santiago de Compostela. Daarom wordt deze specialiteit ook “Tarta de Santiago” genoemd.

En dat is wel opmerkelijk. Want Gallicië is eigenlijk niet bekend voor zijn amandelen. En toch werd deze amandeltaart in Gallicië al in de Middeleeuwen gemaakt. De eerste beschrijving ervan vinden we terug in 1577.  Hoe kan dat nu? Ook toen trokken er namelijk al bedevaarders naar Santiago de Compostela. Men vermoedt dat die ofwel de amandelen al meenamen om zichzelf met wat lekkers te belonen. Ofwel dat handelaars de amandelen naar Gallicië brachten waarna de bedevaarders zich met een lekker stukje taart uit hun oorsprongsregio beloonden.

Je mag ook niet elke amandeltaart een “Tarta de Santiago” noemen. Het is een geregistreerd merk dat aan welbepaalde criteria moet voldoen:

• er mag geen meel in gebruikt worden.
• De amandelen moeten minstens 33% van het gewicht uitmaken.
• Suiker moet ook op zijn minst 33% zijn.
• En eieren moeten minstens 25% van het gewicht uitmaken.
• Het traditionele Santiagokruis in bloemsuiker mag ook niet ontbreken op de taart.
• Op smaak brengen kan je de taart bijvoorbeeld met brandy of likeur.

Sinds 2010 heeft de Spaanse amandeltaart uit Gallicië als “Tarta de Santiago” de PGI status van de Europese Unie (protected geographical indication). Dus je mag niet elke Spaanse amandeltaart zomaar een Santiagotaart noemen.

Meer over Spaanse amandeltaart:

• Spaanse amandeltaart – een taart met een verhaal. (Fincalas Nuevas).
• Tarta de Santiago (Holandallucia).

Meer verrassend.Spaans

Net als alle andere landen rond de Middellandse Zee is ook Spanje een culinair walhalla. Met zoveel lekkere gerechten! Hier vind je nog meer inspiratie:

• Eenvoudig aardappel chorizo stoofpotje.
• Romige perzik gazpacho met amandelen.
• Mahonaise – de oorsprong van mayonaise.
• Zomerse watermeloen gazpacho.

De Engelstalige versie van alle recepten op gerechtenweb vind je op surprising.recipes.